Blije kinderen en genietende bezoekers

Schatergelach klinkt om ons heen. Wat is dat nu? Bij het spel 'kat en muis' moet je als 'muis' een lintje achterin je broek stoppen en de 'kat' moet dan je 'staart' eruit trekken! Zoiets hebben de kids in Kwanjana nog nooit gezien en ze liggen dan ook in een deuk om de uitleg van het spel. Even later gaan we aan de slag: in verschillende groepen spelen we verschillende spellen. Daar stuiteren de uit Nederland meegenomen ballen over de Malawiaanse grond. Slik, ze zijn nu al rood van het Malawiaanse zand. Maar dat weegt niet op tegen de pret die de kinderen hebben! Overal klinkt gelach. Als zij genieten, doen wij dat ook met volle teugen! Heerlijk, we zijn echt (weer) in Afrika! En soms zie je een vertwijfeld gezicht van ons. Wij willen ze graag de juiste regels aanleren bij de spellen, maar als je dat in het Engels moet doen, terwijl de kids Chichewa spreken, dan gaat dat niet altijd vlot.

Alles volgens de regels en op tijd doen, dat klinkt wel heel erg Nederlands. Een verrijking om het eens in een land mee te maken waar het juist andersom is. En vaak is dat hartstikke leuk en makkelijk, want zo kun je spontaan dingen doen. Wanneer we in Kwanjana het huis bekijken van ons sponsorkindje wordt er meteen een grote mat gepakt, zodat wij even op bezoek kunnen bij hen. Over gastvrijheid gesproken! Dat vertragen en er voor andere mensen zijn, is iets wat we allebei heel erg waarderen in Malawi. Maar aan alles zit een keerzijde, want soms is het wel lastig als je heel veel trek hebt en lang op je eten moet wachten als je in een accommodatie bent... Tegelijk worden we dan weer met onze neus op de feiten geduwd, als we zien hoeveel mensen er honger lijden. Dan voelen we ons beschaamd en ongemakkelijk als we met onze verse pizza door een dorpje naar ons verblijf lopen en zoveel hongerige mensen zien.

Er is zoveel ongelijkheid in de wereld. Het is dan ook een prachtige ervaring om op een andere dag in Kwanjana de noodhulp mee te maken. Grote zakken mais worden aan de gezinnen van sponsorkindjes gegeven. Heeft u ook al een sponsorkindje? U draagt voor een paar tientjes in de maand bij aan een beter leven voor de kinderen en hun families! Zoveel blije gezichten als de mensen zien dat ze met die mais weer een poos vooruit kunnen.

Tijdens die prachtige momenten in Kwanjana zagen we hoe het werk van For a Change gezegend wordt door de Heere. De lokale bevolking wordt overal in betrokken (als leerkrachtondersteuner, als bouwer van de school, etc) zodat er door de stichting hoop wordt gegeven in het hele dorp! Die dank wordt ook door velen uitgesproken bij de noodhulp en bij de graduation van de kleuters. De kleuters kunnen volgend schooljaar door naar groep 3 en dat is de hele dag wel een feestje waard! Op z'n Malawiaans kun je dat gerust een groot feest noemen. Er is overal vrolijkheid; de kinderen laten letters, cijfers en vormen zien die ze geleerd hebben. Ze zeggen Bijbelteksten op en twee kinderen vertellen zelfs een Bijbelverhaal! De volwassenen die eerst analfabeet waren, lezen een stuk voor uit een boek. Nu hebben ook zij de kans om de Bijbel te lezen en mee te draaien in de maatschappij.

We zouden nog zoveel dingen kunnen vertellen. Over Kwanjana. En over het rondreizen in Malawi, het slapen in een boomhut tussen de olifanten (!), de vele ervaringen en zoveel dingen die we van de mensen in Kwanjana en andere Malawianen geleerd hebben.  Maar dan wordt de blog natuurlijk veel te lang. Vooruit, nog één kleine dan. We gingen op safari, met de boot. We voeren op het Malawimeer en zagen verschillende dieren. Op een afstandje zagen we een nijlpaard. Het dikke, logge beest liep langzaam op een klein eilandje en gleed toen het water in. Ineens gaf onze gids veel gas en met het motorbootje vlogen we door het water. Wat is dat nu weer, is hij bang voor dat langzame beest? Hij legt het uit: ook al zijn nijlpaarden zo dik en groot, toch kunnen ze in het water ontzettend snel zijn. Dat blijken dus toch gevaarlijke dieren te zijn. En zo'n beest wil je niet onder je boot hebben... :)

We zijn al weer anderhalve maand terug in Nederland. We zijn blij en tellen zeker onze zegeningen wat betreft de luxe die we hier hebben. Tegelijk missen we zoveel prachtige aspecten uit het warme hart van Afrika. De schaterende lachjes, de vriendelijkheid, gastvrijheid en het leven in de tijd in plaats van met de klok. De tijd waarin we zoveel van mensen mochten leren en waarin we ook zelf ons steentje mochten bijdragen. Tijd geven maakt rijk!