De collectieve inspanning

Ik ben weer terug in Malawi samen met mijn vrouw en twee kinderen, Eloise en Jayden na 8 weken in Nederland te zijn geweest, waar we werk te doen hadden en ook weer de mogelijkheid hadden om familie en vrienden te bezoeken. Vooral als je weet dat de kans groot is dat we sommige van onze familie en vrienden niet meer zullen zien, is dat erg moeilijk.

Teruggaan naar Malawi geeft altijd gemengde gevoelens, we kijken ernaar uit om terug te zijn naar het werk waar we van houden en tegelijkertijd laten we mensen achter van wie we ook houden. En natuurlijk is het gemakkelijker om in Nederland te zijn sinds meer essentiële dingen direct beschikbaar zijn in vergelijking met Malawi, maar de passie voor het werk hier is groter.

Ik voelde dat deze keer echt een gezegende tijd was, gezien de omstandigheden rondom COVID-19, maar er werden deuren voor ons geopend om presentaties te geven op verschillende platforms. We danken de Heere voor de mogelijkheden en alle mensen die het voor ons mogelijk hebben gemaakt om de presentaties te doen. En ook voor degenen die onze organisatie een uitgestoken hand hebben gegeven.

Het was goed om wat afstand te nemen van het werk op het veld, dit hielp me om na te denken over ons werk en ook om dieper na te denken over het werk dat we doen, en om het werk op afstand te waarderen. Deze keer was ik gewoon verbaasd om te zien hoe mensen hun tijd en geld steken in het helpen van de organisatie. Ik vloog in gedachten terug naar Malawi en zag hoe het actiecomité zich inzet voor het werk. Deze mensen hebben een buitengewone passie voor het werk. En als ik contact had met mijn collega’s op het veld en hoorde en zag hoe hard zij werken aan het besturen van deze grote machine, is het geweldig om te zien dat de dingen vooruitgaan. Ik keerde terug naar Nederland, hier hebben we onze financiële ruggengraat. Inmiddels helpen we 90 kinderen die allemaal een sponsor uit Nederland hebben. Sponsors kunnen elke maand geld sturen voor de behoeftige kinderen in Malawi, dit is een grote toewijding. Sommigen sponsoren als er een project is. En anderen voor het onderhoud van de veldwerkers.

Een vriend van mij vertelde me dat we elkaar kunnen dienen op het niveau waar God ons heeft geplaatst, het maakt niet uit of je minder of meer hebt, er is altijd iets dat we kunnen doen om elkaar te helpen. Dit is waar, als ik zie dat zoveel verschillende mensen, op verschillende niveaus  de organisatie helpen met de gaven die ze ontvangen hebben. Iedereen geeft zijn deel en die samenwerking brengt de organisatie verder. Evenzo is er geen rangorde van wie de hoofdsponsor of de sponsor is die minder geeft, maar iedereen helpt met de gaven en middelen die God hem of haar heeft gegeven.

En om dan nog één keer terug te kijken van waar we vandaan komen als stichting en waar we nu zijn, is het enige wat we kunnen doen, onze knieën buigen en de Heere danken voor Zijn voorzienigheid. Hoewel ik niet weet wat de toekomst in petto heeft, hoop ik erop te vertrouwen dat God ervoor zal zorgen, of het nu voor de organisatie is of voor persoonlijke noden. Bedankt allemaal voor jullie steun.