De elfde keer…

Recent reisde ik (samen met Jolanda en een vriend, daarom schrijf ik in de wij-vorm) voor de elfde keer van Nederland naar Malawi. Dat betekent voor vertrek uit Nederland de zaken regelen, zodat hier alles ‘gewoon’ doorgaat. Voor deze vlucht moesten we natuurlijk ook testen voor Covid-19. We waren allebei nog maar net opgeknapt van corona, dus dat was spannend. Het ging gelukkig allemaal goed. Al ruim van tevoren hadden we onze visa aangevraagd. Twee van de drie waren ruim op tijd binnen, maar één visum was de dag voor vertrek nog niet ontvangen. Een van de veldwerkers heeft dat op het laatste moment nog kunnen regelen in Blantyre, zodat we op de ochtend van de dag van vertrek allemaal van de nodige papieren waren voorzien. Dan nog even langs bij degenen die we nog even willen zien voordat we vertrekken, koffers pakken, niet vergeten een stuk kaas mee te nemen en de reis van Oostdijk naar Brussel regelen. Ja, dat was deze keer anders dan anders. Onze auto moest naar de garage en dat past dan natuurlijk prima in een periode dat we toch niet thuis zijn. Meestal laten we de auto op het vliegveld staan, dat is net wat voordeliger dan twee keer heen en weer rijden. Hoe komen we dan in Brussel? Een simpele oplossing is dan de geweldige service van Ben de Rooij carrepair. Dus rijden we eerst naar Flupland. Daar worden de koffers overgeladen en worden we in Brussel gebracht. Met een half uurtje vertraging vertrekken we rond 20.00 uur naar Wenen om nog wat passagiers op te halen. Om ongeveer 22.30 uur vertrekken we uit Wenen richting Addis Abeba. Er is dan 2 uur tijdsverschil, dus dat is altijd even rekenen, maar de vlucht duurt ongeveer 6½ uur. Op Addis Ababa Bole International Airport hebben we een overstap met een wachttijd van 3½ uur. Om ongeveer 08.30 uur vertrekken we van Addis naar Chileka airport in Blantyre, een vlucht van ongeveer 4 uur.  Na landing de testuitslagen, visa en paspoorten controleren, stempelen, stickeren en ondertekenen, koffers verzamelen en sommige laten controleren en dan naar de kinderen, kleinkinderen en veldwerkers die op ons wachten. Het is altijd een feest om hen weer in de armen te sluiten. Na ongeveer nog drie kwartier met de auto zijn we op de plaats van bestemming, ons gastenverblijf bij het huis van onze kinderen.

Nadat we wat bijgekomen zijn van de reis genieten we van de kleinkinderen. De dag na aankomst krijgen we van de veldwerkers door dat het dak van de keuken in Kwanjana er door een windhoos is afgewaaid. Dat is een fikse tegenvaller. Maar ook voor dit probleem komt weer al snel een oplossing.

Twee weken zijn we in Malawi geweest, veel hebben we weer beleefd en opnieuw ervaren we dat we hier echt in een ‘andere wereld’ zijn. Voor ons is het dan twee weken, maar onze veldwerkers met Nederlandse roots hebben hun leven opgebouwd in een totaal andere cultuur. Dan moet je heel wat achterlaten. En toch…. Als God roept om daar te zijn tot nut van onze naaste, zal Hij ook zorgen voor dat wat zij nodig hebben. Is het dan altijd makkelijk? Zeker niet! Om slechts één voorbeeld te noemen: Elke dag 6 uur zonder elektriciteit. Dat vraagt echt veel meer plannen. Ze worden voorzien van een schema van het elektriciteitsbedrijf, dat wel, maar daar wordt dan ook regelmatig van afgeweken.

Dan zit je broodje net in de oven en halverwege gaat dan de oven uit. Of je krijgt visite en hebt je best gedaan om een heerlijke ovenschotel gereed te maken en vlak voordat deze in de oven moet, gaat de electriciteit uit. Twee uur eerder dan het schema aangeeft……

Ga eens even zitten en denk eens na wat het voor u en jou zou betekenen om elke dag op verschillende tijden en afwijkend van het schema geen elektriciteit te hebben. Elke dag…

Sterkte lieve veldwerkers!!