De gezondheidscheck

Toen ik opgroeide, had ik een droom om de wereld te veranderen. Ik wist niet hoe, maar met het verstrekken van de tijd werd het duidelijk, ik werd arts. Een prestigieus en eervol beroep in de samenleving, mijn familie kon niet trotser zijn. Toen ik na een lange dag werken onvermoeibaar richting huis liep, ontmoette ik een oude vriend en we praatten over ons leven. Zoals gewoonlijk spraken we over ons beroep, en hij maakte me enthousiast. Hij zei: "Mijn collega's en ik runnen een ontwikkelingsproject in Thyolo waar we steun bieden aan kwetsbare kinderen uit het dorp." Het maakte iets in mij los om zo anderen op die manier te kunnen helpen. Ik was meer geïnteresseerd in wat ze doen, hoeveel kinderen ze in hun programma hebben en welke dingen ze missen. Toen nodigde hij me uit voor een activiteit die ze binnenkort hadden. Ze waren op zoek naar een team van gezondheidswerkers om medische controles uit te voeren bij alle kinderen. “Wat toevallig! Ik doe mee!" riep ik uit.

De genoemde activiteit was een paar weken later gepland, nadat ik mijn oude vriend had ontmoet, dus ik had tijd om de uitnodiging aan mijn collega's op mijn werkplek door te geven. Ik herinner me nog goed dat het tijdens onze pauze was toen ik hen over de activiteit vertelde, en zoals velen zouden doen, vroeg één van hen "Wat heb ik eraan?", "Nou", zei ik, "het is eigenlijk gewoon vrijwilligerswerk, zou je iemand die kwetsbaar is niet willen helpen met jouw vaardigheden? Ik wed dat deze kinderen niet zulke privileges hebben om door gezondheidswerkers te worden onderzocht', zei ik meelevend. "Deze mensen laten je vrijwillig werken, maar krijgen veel geld voor zichzelf zonder het met jou te delen en om jou als arts deze consultaties te laten doen is heel wat waard, ik vind dat gewoon niet eerlijk!" Eén van de collega's zei: “Hoe vaak hebben je ouders je naar de dokter gebracht voor een medische controle terwijl je helemaal niet ziek was? Ik vind het zinloos!” zei een ander. “De zieken verdienen het om door een dokter gezien te worden en de rest niet”, vervolgden ze. Ik bleef stil en luisterde naar hen omdat ze allebei geldige punten hadden, en ik wist dat er een goede politicus voor nodig zou zijn om ze van gedachten te laten veranderen, maar ik had die gaven niet, dus ik zei uiteindelijk: "Ik ga meedoen, omdat ik weet dat deze kinderen dit echt nodig hebben, eerlijk of niet, persoonlijk kijk ik uit naar de voldoening die komt nadat je iemand hebt geholpen.” Ik wist dat ik geen van hun harten had gewonnen, dus ik was niet verrast toen ze niet kwamen opdagen. Maar ik was samen met collega's van andere instellingen. We kwamen rond 10 uur 's ochtends aan bij de faciliteit, we werden verwelkomd door een warme glimlach van de kinderen en hun verzorgers, wat een mooi welkom! Eén van de organisatoren begon de functie met een gebed gevolgd door het Woord van God, wat hun gewoonte leek te zijn, wat ook goed was, aangezien ik ook opgegroeid ben in een christelijk gezin en wist hoe belangrijk het was om te geloven in iets groters dan onszelf. We gingen door en controleerden het gewicht, de lengte en de temperatuur van de kinderen, gevolgd door één-op-één consulten. We identificeerden degenen die verdere behandeling nodig hadden en gaven aanbevelingen, we adviseerden de ouders over verschillende gezondheidskwesties en documenteerden onze bevindingen. Vervolgens, zoals in onze cultuur gebruikelijk is, bereidde het team ons een prachtige maaltijd voor ons, waarvan we allemaal genoten, terwijl we spraken over wat we hadden meegemaakt. Het was een mooie dag! Ik was zo blij om te helpen met het weinige dat ik kon en echt, ik ging met een glimlach naar huis; Ik kreeg de innerlijke voldoening waar ik naar had gestreefd en hoopte dat ik een impact op iemand had gemaakt. Ik herinnerde me het beroemde gezegde  'Als je van mensen houdt en het verlangen hebt om een ​​diepgaande positieve impact op de wereld te maken, dan heb je de betekenis van het leven gevonden.’ Ik kan niet wachten op de volgende gezondheidscheck, iedereen verdient goede medische zorg, rijk of arm, wees of niet-wees, we zijn allemaal hetzelfde.