Een nacht in Kwanjana

Hallo! Ik ben een Nederlandse Canadese en ben onlangs in Malawi geweest. Mijn belangrijkste doel was om meer te leren over een landbouwkundig project dat daar wordt ontwikkeld. Toen ik in Malawi was, had ik ook het voorrecht om enkele andere projecten te bezoeken en meer te leren over de Malawiaanse cultuur. Eén van de voorrechten was dat ik mocht overnachten in het dorpje Kwanjana, waar stichting 'For a Change' projecten heeft. Ik ben gevraagd om mijn ervaringen met u te delen en u een idee te geven over het dagelijks leven in Kwanjana en hoe de projecten van 'For a Change' de lokale bevolking beïnvloeden.

Ik arriveerde op de kleuterschool van 'For a Change' halverwege een drukke morgen, terwijl alle kleuters in de school waren. Gedurende mijn bezoek, kon ik rondkijken op de kleuterschool, observeren in klaslokalen, genieten van een lunch met het bestuur van het project en deelnemen aan een Bijbelstudie voor vrouwen uit het dorp. Het was een zegen om te zien en horen over alle projecten in deze regio!

Nadat de school afgelopen was en iedereen naar huis ging, bracht Flora, één van de drie juffen, me naar haar huis, een klein huisje op het schoolterrein. Nadat ik mijn spullen neergezet had en ik een rondleiding gehad had, pakten we een grote mat en gingen we naar buiten voor de thee. Een paar andere vrienden kwamen ook voor haar huis zitten en we praatten samen. In de tussentijd maakte Rebecca (een andere schooljuf) in haar kleine houtskooloventje popcorn en Flora kookte water voor de thee. Toen de thee klaar was, zaten we samen op de mat te genieten van elkaars gezelschap en we praatten samen in het Chichewa (de lokale taal).

De dames namen me daarna mee voor een rondleiding door het dorp. Ze waren erg enthousiast! Tijdens onze route kwamen we langs een grote groep jongens die voetbalden op een veld naast de school. De voetbaldoelen waren gemaakt van 3 simpele houten latten die vastgespijkerd waren. We hadden ontmoetingen met veel vriendelijke buren, die we onderweg tegen kwamen. Een groep vrouwen die we ontmoetten, vroegen ons naar hun huis te komen. Bij elk huis gingen we even op hun stenen veranda's zitten om een paar minuten te praten en daarna gingen we verder met onze reis. Voor de meeste dorpsbewoners is het heel bijzonder om een 'msungu' (een wit persoon) in hun dorp te hebben. Een mevrouw zei zelfs: God zal ons zegenen omdat jij hier vannacht geslapen hebt'. Toen we verder liepen, wezen Flora en Rebecca me op de huizen die door 'For a Change' gebouwd zijn. Ze legden uit hoeveel invloed deze nieuwe huizen op de families hebben. De gezinnen die er nu wonen, zijn veel gelukkiger. Er zijn minder ruzies en spanningen in families, als ze wonen in een veiliger, schoner en stabielere omgeving. Omdat zo ook beter voor de kinderen gezorgd kan worden, komen ze blijer en zorgelozer naar school. Wat een zegen is dit project geweest!

Op onze weg door het dorp stopten we ook bij de lokale winkel - een kleine kamer met een vloer van aangestapte grond, bij een huis. De meneer verkocht voedsel als brood en meel, maar ook chips en snoep vanuit zijn donkere kamertje. Kleine tasjes en verpakkingen hingen aan haken. Grotere spullen stonden op schappen en op de vloer, het was een typische Malawiaanse winkel. Flora kocht wat brood en pindameel door een klein raampje. Heel anders dan de meeste Canadese supermarkten!

Nadat we terugkwamen van onze wandeling, gingen de dames eten koken. Flora liet me zien hoe ze kip koken, vers geslacht en klaargemaakt met zout, olie en tomaten. Rebecca liet me zien hoe ze salade maken: een bord met gekookte groenten. Nadat het eten klaargemaakt was, samen met de nsima, een dikke pap gemaakt van maismeel, gingen we samen op een mat in Rebecca's zitmaker zitten, om te eten. De nsima aten we op de traditionele manier: iedereen verzamelt op de vloer rondom de drie schalen. Iedereen gebruikte zijn vingers, om de nsima op te rollen tot een balletje in onze rechterhand, en daarbij aten we stukjes groente en kip. Voor deze speciale gelegenheid hadden de vrouwen wat stukjes nsima apart gelegd om af te koelen, want mijn vingers zijn niet gewend om net gekookt eten vast te pakken. In het Westen zou deze manier van eten als ongebruikelijk en onhygiënisch gezien worden, maar het is echt fijn! Het delen van de nsima op deze manier zorgt voor een gevoel van gezamenlijkheid en vriendschap.

Na het avondeten vertrokken de vrienden uit de buurt, ruimden we op en maakten we ons klaar om naar bed te gaan. Terwijl ik me klaarmaakte, zette ik de dataverbinding van mijn telefoon aan om mijn familie en vrienden thuis bij te praten. Ik lachte toen ik bedacht dat ik op een plaats was zonder stromend water, geen elektriciteit en met een gat in de achtertuin als toilet, en toch kon ik mijn telefoon pakken en 'face-to-face' praten met mijn familie en vrienden, aan de andere kant van de wereldbol.

Toen ik de volgende morgen om half 7 wakker werd, waren er al buren bij het huis om goedemorgen te zeggen. Ze waren buiten en praatten terwijl Flora en Rebecca de afwas deden, het ontbijt klaarmaakten en zich klaarmaakten voor de dag. Voor veel Malawianen speelt het meeste van de dag zich buiten af, waar ze koken en schoonmaken. Als je kookt op houtskool en geen riolering of elektriciteit hebt, is dat het meest praktische om te doen. Op die manier kun je het as van het koken en vies water gewoon in een struik die dichtbij staat gooien, en de zon zorgt voor het licht. Voor veel mensen zal dit een arme manier van leven zijn, maar de eenvoud heeft ook iets aantrekkelijks. Vooral in een mooie plaats als Kwanjana waar je wakker wordt met een uitzicht over valleien en mistige bergen om je heen. Vroeg op de dag hoor je alleen maar vogels en het geblaat of geloei van dieren. Zo vredig! Kwanjana is absoluut een plaats waar je langer kunt blijven!

Na het ontbijt namen we deel aan een voedseluitdeling, waar de medewerkers van 'For a Change' voedselpakketten uitdeelden aan wel 500 mensen. Het was een blijde morgen, voor zowel degenen die uitdeelden als degenen die het voedsel ontvingen. Deze uitdeling was een zichtbaar voorbeeld van de Kerk die voorziet in de behoeften van armen, wat reden geeft tot vreugde en dankbaarheid.

JA, mijn bezoek aan Kwanjana was erg fijn! Het heeft me geholpen om meer bekend te worden met het leven in het dorp en ik heb bewondering gekregen voor hun eenvoudige manier van leven. De gemiddelde Malawiaanse dorpsbewoner heeft in materieel opzicht niet veel, vaak zelfs niet genoeg te eten, maar ze hebben een grote gemeenschapszin en een grote zorg voor hun buren. Deze mensen leven samen, ze zijn altijd bereid om samen te komen, te delen en de ander te helpen met wat ze nodig hebben. Ik voel me gezegend dat ik het werk gezien heb wat 'For a Change' doet in Kwanjana en ik bid dat God hen en hun inspanningen rijk zal zegenen, zodat hun projecten kunnen groeien in de harten en levens van de dorpsbewoners.