Een wereld van verschil

Twee totaal verschillende werelden. Dat realiseer je jezelf weer extra als je in 24 uur van Malawi naar Nederland vliegt. Zeker na anderhalf jaar besef je weer even hoe ontwikkeld Nederland is. Maar ook hoe druk het Nederlandse leven is. Hier kan ik makkelijk een week zonder agenda, maar dat is in Nederland niet in te denken. Maar door die drukke agenda’s is het stresslevel in Nederland toch wel een stuk hoger. Aan de andere kant is in Nederland alles efficient geregeld. Heel veel dingen hoef je je niet af te vragen, omdat het gewoon geregeld is. Als je iets nodig hebt, hoef je niet altijd naar de winkel, maar kun je het ook bestellen en heb je het vaak binnen een paar dagen in huis. Maar dat betekent ook dat als je meerdere presentaties per dag hebt en bij de ene locatie wat te laat bent, dat dan je hele planning in de soep loopt. In Malawi geen enkel probleem, maar in Nederland maakt een half uur echt een enorm verschil.

Ik had stiekem wel uitgekeken naar al het lekkere eten en de keuze die er is in Nederland. En om eindelijk weer eens wat meer keus te hebben in het vinden van speelgoed voor de kinderen. Maar veel keus, betekent ook keuzestress. En zorgt er uiteindelijk voor dat het zo normaal is dat je uit zoveel dingen kunt kiezen, dat je er uiteindelijk niet eens zo gelukkig van wordt. Als ik in Malawi prei zie in de winkel, ben ik ontzettend blij, omdat dit er lang niet altijd is. Maar in Nederland is het zo vanzelfsprekend dat alles er is, dat het zo snel weer normaal is.

Zo ook bij Kerst, er was zoveel keus, dat ik niet wist wat ik moest kiezen. En toen besefte ik het weer, niet het vele is goed, maar het goede is veel. En dat Kerst uiteindelijk maar om één ding gaat: Dat u heden geboren is, de Zaligmaker! En Jozef en Maria hadden ook niet zoveel te kiezen als het om huisvesting en eten ging.

Wat een contrast ook nu we weer terug zijn. Zoveel honger om ons heen. Zoveel mensen die bijna niets te eten hebben en geen idee hebben hoe ze de komende maanden door gaan komen. Bijna elke dag krijgen we wel telefoontjes van familieleden, vrienden, kennissen, die vragen om eten, omdat ze niets hebben. Overal waar je rijdt, bedelen mensen om geld. De prijzen die opnieuw gestegen zijn. Ik heb geen idee hoe de mensen die hier geen vaste baan hebben, dit kunnen overleven. En toch… mensen die alle tijd voor je hebben, die ondanks alle zorgen toch blijdschap uitstralen. Dan de benzine die nog steeds schaars is. De lange wachtrijen bij de bank als je geld nodig hebt, of bij de supermarkt als je boodschappen nodig hebt. Dan denk ik weer wel eens even terug aan de Jumbo waar niet meer dan drie mensen in de rij staan bij de kassa.

Een wereld van verschil. We kunnen veel van elkaar leren. Een beetje balans zou mooi zijn. Maar het leert je ook de mooie dingen van elke cultuur te waarderen. En te realiseren dat ‘een land’ je niet echt gelukkig kan maken. Maar dat je overal waarlijk gelukkig kunt zijn, als je Hem mag kennen! Dat brengt echt een levensgroot verschil!