For a CHANGE

Na ruim één jaar heimwee te hebben gehad naar Kwanjana kon ik er afgelopen zomer dan eindelijk weer heen! Ik heb veel mooie herinneringen aan mijn tijd bij For a Change, maar de kleine Gladys heeft echt indruk op mij gemaakt. Ik weet nog goed hoe ik dit meisje uit groep 1 soms maar met 1 schoen zag lopen. ‘Hoe kan dat nu weer?’ dacht ik steeds. Is ze misschien een schoen verloren? Tijdens de lunch, viel toen alles op zijn plek. Gladys gebruikte haar schoen als baby. Net zoals een echte baby lag de crocs ingewikkeld in wat vesten, zodat het geen kou kon vatten. Zelfs tijdens het eten liet ze zoals een echte moeder haar ‘baby’ niet los. Deze gebeurtenis zorgde ervoor dat ik naast heel veel speelgoed ook wat koffers met knuffels wilde meenemen naar Malawi. Wat was het leuk om alle kinderen bij For a Change blij te kunnen maken met een knuffel die ze zelf mochten uitkiezen! De meeste kleuters keken naar de berg knuffels en waren zo onder de indruk dat ze maar gewoon een knuffel pakten. De oudste kinderen bestudeerden de knuffels goed en kozen dan hun favoriet. En Gladys? Zij koos een klein varkentje. Ik weet zeker dat dit varkentje geen betere verzorgster had kunnen krijgen! Terwijl wij nog bezig waren met het uitdelen van de knuffels speelden de kinderen buiten met hun gekozen knuffel. Al snel werden de knuffels op de rug gebonden, zoals moeders hier met hun baby’s doen. 

Ik heb zo gelachen om Maria, een meisje met Syndroom van Down. Ook zij had haar beertje op haar rug gebonden en zo stapte ze het hele terrein over. Toen haar moeder haar mee naar huis wilde nemen, rende ze snel weg om aan mister Majawa (de onderwijsassistent) te vertellen dat haar beertje ook Majawa heette. Ten opzichte van vorig jaar is Maria zo gegroeid! Ze kan al langer stilzitten en ze zorgt nu voor een kleiner jongetje met Syndroom van Down. Hand in hand liepen ze over het schoolplein en onze kleine Maria? Die wees de weg!

Tijdens de diploma-uitreiking van de kleuters werd de doorgemaakte groei van deze kanjers ook erg zichtbaar. Keurig in het ritme kwamen de kinderen al dansend het podium op. Ze lieten zien dat ze de kleuren kenden, de vormen, letters en ook al heel veel cijfers. Eén jongetje mocht op het bord het alfabet schrijven. Heel nauwkeurig schreef hij steeds de hoofdletter en de kleine letter op. Wat knap voor een kleuter! Ik was nog verbaasder toen ik hoorde dat dit jongetje Ozwel heette. Dat was namelijk het sponsorkindje van familie van mij! Hij heeft nog maar één jaar een sponsor en kan nu al dit?! Het broertje van Ozwel, Micah, is mijn sponsorkindje. Ook hij is in één jaar tijd erg gegroeid. Hij had altijd een opgezwollen buik en aan zijn gezicht kon je zien dat hij ziek was (hij heeft AIDS). Door eten en medicijnen ziet hij er nu veel gezonder uit en gaat het echt beter met hem. Wat een verandering in 1 jaar tijd en dat dus allemaal door een sponsor!!!

Ik genoot ook van de gegroeide drieling; Brian, Blessing en Brenda! Omdat hun moeder ze niet alle drie kon voeden zaten ze in het voedingsprogramma bij For a Change en waren ze altijd aanwezig bij het center. Vorig jaar waren ze erg verlegen en bleven ze steeds dichtbij hun moeder, maar nu ze in groep 1 zitten, zijn ze veel minder afhankelijk van hun moeder geworden. Vooral Brenda stapte nieuwsgierig op mij af. Het zijn nu echte kleutertjes, helemaal als ze in een For a Change uniform rondlopen! Toen ik door het gedeelte reed waar de For a Change huizen staan, zag ik tot mijn verbazing Brenda al zwaaiend op een veranda staan. Zij moesten altijd een uur lopen naar het center, maar nu wonen ze in een stevig huis én veel dichter bij het center. Wat ontzettend fijn voor deze kinderen, maar ook voor hun moeder!

Groei zag je ook letterlijk bij het center. Er zijn meer sponsorkinderen, het gebouw van de basisschool is erbij gekomen en laten we de prachtige speeltuin ook niet vergeten! For a Change doet haar naam echt eer aan, wat een veranderingen! En nogmaals, dat in één jaar tijd!