Genieten van het kleine

Azungu, azungu!’ hoor ik heel vaak als we naar Kwanjana rijden. En zodra we aankomen bij de school stormen er een berg kinderen op de auto af. Dat is dan wel een teken dat wij vroeg zijn, want meestal zitten zij in de klas als wij aankomen 😀

Eenmaal op school kijk ik mijn ogen uit.

De ene keer ben ik geschokt over het feit dat de kinderen thuis geen speelgoed hebben. Laat dat eens tot je doordringen… Niet van jongs af aan al met stiften strepen op een papier zetten. Niet met kleine autootjes rondscheuren in de woonkamer. Geen zorg dragen voor een babypop. Overigens wel gevoed worden in je creativiteit door gebruik te maken van natuurlijke materialen en afval.

Wat schrok ik toen we de basisschoolkinderen speelgoed gaven, maar ik zag dat zij dat helemaal niet gewend waren en dus echt niet wisten hoe ze het speelgoed met elkaar moesten delen. Wat dat betreft zijn de kleuterschoolleerlingen dat al veel meer gewend. Die komen namelijk de hele ochtend, terwijl de basisschoolleerlingen ‘s middags komen en dan bijles krijgen. Zij gaan ‘s morgens naar de lokale basisschool en ik heb met eigen oren gehoord van de leerkrachten daar dat de resultaten van de For a Change kinderen beter zijn. Vaak; uiteraard niet altijd. Dat hoeft ook niet, want de een is goed hierin en de ander goed daarin.

Maar de andere keer geniet ik weer ontzettend: ik zie de leerkrachten vol enthousiasme lesgeven. Ik interview ze, voor mijn studie, maar zeker ook vanuit persoonlijke interesse en dan kom ik erachter dat ze passie hebben en de kinderen graag veel liefde geven. Dat wilde ik zelf ook, omdat (volgens een leerkracht) 90% van de gezinnen in Kwanjana gebroken is. Dan doet mijn hart pijn; echt waar. Als ik het verdriet in hun jonge oogjes zie of als ik ze niet kan bereiken. Maar wat word ik ook blij als ik verhalen hoor van kinderen die door het voedingsprogramma opgeknapt zijn! Of als ik zie dat kinderen in het kleuterschoolprogramma heel verlegen binnenkomen, maar al na een paar weken kunnen lachen en spelen met anderen. Of als ik weet dat kinderen lang niet altijd fijne thuissituaties hebben, maar nu de kans krijgen om te genieten, zichzelf te ontwikkelen en daardoor kans krijgen op een goede baan. Om een vooruitzicht te hebben om zichzelf en hun familie te kunnen onderhouden. Zegening! Ik vond het waardevol om het dorp in te gaan en te zien hoe de mensen leven. Om dan te beseffen dat in Nederland standaarden vaak hoog liggen, maar ze lang niet altijd het belangrijkst zijn. Wat een immens verschil om naar de lokale basisschool te gaan en dan de kinderen in enorme klassen te zien met veel te weinig materialen. Dan zie ik voor me hoe de kinderen op de For a Change school genieten van het spelen in de hoeken. Of van het uitrekenen van sommetjes op de oefenkaarten die ik heb meegenomen. Geniet van het kleine, want op een dag zul je beseffen dat het grote dingen waren. Wat krijgen zij veel kansen om op school te leren!

Ik heb hier heel erg genoten. Al veel geleerd van de lokale bevolking en van de leerkrachten. Ik wil geleerde dingen doorgeven. Wil je bovenstaande herlezen en het tot je door laat dringen? Zodat je beseft dat je zó rijk gezegend bent. Waarom? We zijn allemaal hetzelfde. En toch hebben wij over het algemeen van God meer financiële zegeningen gekregen als je het vergelijkt met de mensen hier. Tel je zegeningen. Kijk niet neer op een medemens die minder materiële gaven heeft. Die daardoor echter misschien wel tevredener is dan jij. Deel uit van je gekregen gaven. Bid vooral mee om zegen voor het prachtige en levensveranderende werk van For a Change!